İçim acıyor aslında yazarken... Dile kolay yarım asırlık bir tarih... Nice evlatlarını şehit vermiş bir parti...  Ve tertemiz bir mazi... Bugün MHP'nin kuruluş yıl dönümü... Samsun'da çıt yok... Ne partisini anlatan yürek... Ne sahiplenen bir ruh var... Anlayacağınız koca bir hiç... Bir basın toplantısı yapsaydınız bari... "Bugün 53 yaşımıza girdik" diye... Hedeflerinizi anlatsaydınız... Samsun'da yaşıyorsanız Samsun'un MHP'si ne iş yapar mesela... Yok ki anlatsınlar... Derdi hizmet olanın çilesi çok olur... Bunların böyle bir derdi de yok... Üstelik 2023 gibi kritik bir seçim sürecine gidilirken... Bir şarkı düştü aklıma... Perişanım şimdi mutlu oldun mu, başını yastığa rahat koydun mu? Ülkücüler üzgün ve kırgın... Mavi boncuk takışına ölürüm Türkiyem olsaydı bari... Harbi vaziyet perişan... Yazarken üzülüyor insan... Bir yazı yazmıştım çok önceden önceden... "Ben ülkücüleri hep sevdim" diye... Yine seviyorum... Hep seveceğim... Milyonlar okumuştu... Gönüllere dokunmuştuk... 80 öncesi hikayeleri okuyunca duygulanıp; "Ne cefa çekmiş bizim çocuklar" derim hep... Belki onların muhteşem mücadelesi ve inancı bu partiyi ayakta tutuyor... Dualı bir parti... Bu yöneticileri gördükten sonra beddua etsen kime ne? Adı İl Başkanı işte... Hepsi bu kadar... Ne anlatmaya değer, ne de eleştirmeye... Ne başkanlar gördük oysa ki... Haklı davasında masaya vuran, masayı yıkanlara şahit olduk... Şimdi öyle mi? Masa var, koltuk var ama Vuran el yok... Koltuktan güç alıp isminin başında İl başkanı yazsa ne olur yazmasa ne olur... Gönül böyle istemiyor ama eldeki kart sinek ikili... Biz oysa ki kare ası arıyoruz... Kaldı mı öyle aso adamlar... Araki bulasın... Eskiden di çok eskiden...